باز هم دلیل و بازهم فراموشی

برای ما که گرفتار تردیدیم تنفس هوای آمدنت حجت شد...

گلایه نبود از نبودنت اما

تو آمدی که بگویی شنیده ایی غممان را

تو نگاهت به سمت خداست می دانم

کمی برای دو چشم حقیرمان دعایی کن

به دل نگیر که چرا بد شدیم بعد از تو

بگو چه خبر از زلال خوبیها

و در آخر بگویمت  دل تنگم

دوباره تمنای عاشقی دارد